"ما برای
اینکه بتوانیم کارهای بزرگی را انجام دهیم، بیشک باید متشکل باشیم.
رابطههای ایمانی، اعتقادی، علمی، و دینی سازماننیافته، برای رسیدن به
"بخشی" از اهداف و تحقق بخشیدن به قسمتی از مراحل یک انقلاب میتواند کافی
باشد؛ ولی برای رسیدن به بخشی دیگر از اهداف و تحقق بخشیدن به آن قسمت دیگر
از آرمانهای یک انقلاب کافی نیست... ما همچنان بر داشتن یک تشکل پافشاری
داریم؛ اما شرط آن این است که:
1. تشکل
باید پاسدار ارزش
ها باشد، نه پاسدار خود. نگهبان ارزشها باشد، نه نگهبان خود.2. تشکل باید سازندهی ما، آسانکنندهی
خودسازی
برای ما و کمکی به «سیر الی الله» برای شرکتکنندگان در این تشکل باشد.3. شرط سوم، اینکه این تشکیلات به درد
مردم
بخورد، نه اینکه یک باری باشد بر دوش این جامعه.
برادرها
و خواهرهائی که
بار سنگین مسئولیتها را بر دوش دارید و چشمها در انتظار نتایج تلاشهای
بههمپیوستهی شماست، خوش آمدید!
شماها در اقلیت هستید و
دیگر
نمیخواهیم تعارف بکنیم که اقلیت هستیم. شما اقلیت مؤمن میخواهید چه کار
کنید؟ میخواهید بر ستون قدرت دولت تکیه کنید و بگویید بله، امروز دیگر
دولت، دولت ماست؟ میخواهید بر ستون قدرت دولت پیروز انقلاب تکیه کنید و
کارهایتان را پیشببرید؟ نظر ماها این است که شما یک اقلیتی باشید که تکیه
کنید بر:
1. ایمان هرچه
قویتر به آرمانتان و به کارتان؛ نگذارید این ایمان در شماها
خدای ناکرده پژمرده و ضعیف شود. این ایمان باید روز به روز تقویتگردد.
2. برنامههای
عملیای که درآن، تفوق و برتری کارکرد ساختار اسلامی و نیروهای مؤمن به
چشم بخورد؛ باید بهگونهای باشد که خواهر مسلمان و برادر مسلمان
ما که از یک همسن و همکلاسی و همرتبهی غیرمسلمانش در مقام عمل دینی
صالحتر است، در مقام عمل اجتماعی نیز سودمندتر باشد. اگر عمل شما به حال
مردم سودمند واقع شود، ماندنی خواهید بود. این بیان قرآن است. «فاما الزبد
فیذهب جفاءً و امّا ما ینفع الناس فیمکث فی الارض» [کف میرود و آنچه
برای انسانها سودمند است میماند. سورهی مبارکه رعد/ آیه 17] سودمندی
بیشتر ما باعث پیروزی ماست. به همین جهت در خودسازی فردی و جمعی
انجمنهایتان باید طوری برنامهریزی کنید که در صحنهی خدمت به مردم
بدرخشید؛ نه برای تعریف مردم بلکه برای خدا.
3. ارتباطتان را
قوی کنید؛ وقتی یک عده در اقلیت هستند، باید بکوشند تا به کمک
ارتباطات گسترده، یک جمع بزرگتر شوند. وقتیکه همه یکجا جمع هستید، احساس
دلگرمی و قدرت بیشتر میکنید.
4. جذب عناصر
جدید؛ گاهی دافعه خیلی قوی است؛ اما جاذبه چندان قوی نیست.
مسلمان، هم دافعه دارد و هم جاذبه. شما باید جاذبهتان زیاد باشد. باید
کلامتان و رفتارتان چنان باشد که اطرافیانتان را یکی یکی جذب کنید. اصلاً
باید برنامه داشته باشید برای جذب آنها. مبادا فکر کنید که اینهایی که با
ما مخالف هستند دیگر کارشان خراب است و درستشدنی نیستند. خیر، انسان
تغییر میکند. خیلیها آدمهای خوبی هستند، میلغزند و بد میشوند.
خیلیها آدمهای بدی هستند و در اثر ارشاد و معاشرت خوب میشوند. تعالیم
اسلام یادتان نرود. اسلام میگوید تا آخرین لحظات حیات، درِ توبه باز است.
5. انضباط؛
هر کار دستهجمعیای که انجام میدهید باید همراه باشد با انضباط
تشکیلاتی. بچه مسلمانها به انضباط مقدار کمی بها میدهند. باید یک مقدار
به انضباط بیشتر بها بدهیم. اما نظم فرعونی نه؛ زیرا نظم گاهی فرعونی و
طاغوتی است. نظم ما باید الهی، سازنده و نورانی باشد.
6. شناسایی و کشف
استعدادها؛ کشف عناصر مدیر و به دردخور که بتوانند پستهای کلیدی و
مؤثر را با لیاقت اداره کنند. گاهی ما یک فرد متدین و خوبی را میگذاریم
رأس کاری ولی چون تواناییاش ضعیف است، اثر بدی میگذارد. شما باید مدیرهای
مومن و متعهد 10 سال آینده را، هم کشف کنید و هم بسازید.
7. معلوماتتان را
ببرید بالا در کنار مطالعات اسلامی؛ مطالعاتتان باید اسلامی
باشد، فنی هم باید باشد. هر کدام از شما وظیفهی شرعیتان است که در هفته
یک مقدار روی رشتهی خاص خودتان مطالعهی فنی کنید، طوری که کاردانی و
کارایی فنی شما رو به افزایش پیگیر و مستمر باشد.
8. شیوههای صحیح
برخورد با دشمن و مخالف را یاد بگیرید؛ گاهی برادرها و خواهرها
با جریانهای مخالف میخواهند برخورد کوبنده داشته باشند؛ اما طرز برخورد
آنها طوری است که در جامعه محکوم میشوند. شیوههای برخورد باید صحیح باشد.
باید دربارهی این شیوههای برخورد بنشینید و تبادل نظر کنید.
9. انتقاد از
خویشتن؛ آیا هیچ وقت دور هم جمع میشوید بگویید این یک هفته نقایص
و عیب کارم این بود. این کار را میکنید یا خیر؟ خوب، شروعکنید! هیچ
اشکالی ندارد. «المؤمن مرآت المؤمن» یعنی چه؟ برادر و خواهر مسلمان باید
آینهی یکدیگر باشند. آینه یکی از کارهایش این است که عیبهای آدم را
میگوید. بنابراین هر هفتهای، دو هفتهای، یک ساعت دور هم بنشینیم با روی
باز و گشادهرویی هر کسی اول عیبهای خودش را بگوید بعد آنهایی که جا
میماند دیگران بگویند، بعد هم عیب جمعمان را بگوییم.
10. امید کامل به
آینده؛ هیچ مسلمانی حق یأس و ناامیدی ندارد. آدمهایی که ایمان
به خدا ندارند آنهایی هستند که از گشایشآفرینی خدا در تنگناها مأیوس
میشوند. انسانهای مؤمن همیشه باید امیدوار باشند. آنقدر قرآن و اسلام به
ما تعلیم میدهد که نه با یک غوره سردیتان بشود و نه با یک مویز
گرمیتان."
